امروزه واژه منافع ملی یکی از فراگیرترین واژهها و به ویژه در مسایل مربوط به سیاست خارجی است.
منافع ملی عبارت است از ارزشهای یک ملت یا به گفته بهتر جهان بینی یک ملت است که آن ملت در راه تحقق آنها، میکوشد. منافع ملی برخاسته از جهانبینی ملت میباشد. جهانبینی عبارت است از دیدگاهی که یک ملت بر پدیدههای جهان هستی مینگرد. در نتیجه جهانبینی عبارت است از یک دستگاه فلسفی کامل که ملت وسیله آن، پدیدههای جهان هستی را میسنجد و ارزش گذاری میکند.
ناسیونالیسم ایرانی برخاسته از جهان بینی ایرانی است و یا به گفته دیگر، سرچشمه جهانبینی ایرانی است. ناسیونالیسم ایرانی، اندیشهای است انسانی، انسان محور و انسان دوست.
از روزگاران دور تاریخ، دو اصل زیر مورد شناخت و احترام ملت ایران بوده و هست که نشان دهنده منافع ملی ایران میباشد:
یکم - آزادی انسان و حقوق بشر
دوم - طرد هرگونه استبداد و استعمار، در هر رنگ و هر شکل
از این رو، منافع ملت ایران در پهنه جهان ، عبارت است از:
1- حمایت از حقوق بشر و آزادیهای اساسی همه مردم جهان
2- مبارزه با هرگونه استعمار، استثمار ، استبداد و تبعیض نژادی
پایههای جهانبینی انسانی ملت ایران یا منافع ملی ملت را که در منشور کوروش بزرگ در سال 538 پیش از میلاد/ 1159 پیش از هجرت بلورینه شده است، بر پایه اسنادی که تاکنون در دست داریم در کمابیش 2500 سال پیش از میلاد ( کمابیش 700 سال پیش از زایش زرتشت و 3100 و اندی سال پیش از هجرت پیامبر از مکه به مدینه)، شکل گرفته است .
منشور منوچهر سپس در منشور کوروش بزرگ به گستردگی هرچه تمامتر ، بازتاب می یابد. جهان بینی ایرانی را فردوسی در یک رج کوتاه می کند:
مـیــازار موری که دانـه کـش اســت
که جان دارد و جان شیرین خوش اسـت
منشور، منوچهر و کوروش را سعدی این گونه بیان می کند:
بنی آدم اعضای یک پیکرند
که در آفرینش ز یک گوهرند
چو عضوی به درد آورد روزگار[ستمگر، امپریالیست،جهانخوار]
دگــر عضوهـا را نمانـد قرار
منشور حقوق بشر و آزادی انسان کورش بزرگ (منشور احترام به بشر و نفی ستم و زورگویی و تجاوز و بیداد از سوی ملت ایران است) و نیز گفته سعدی، هردو آذین تالار سازمان متحدند.
از سوی دیگر، منافع حیاتی عبارت است از منافعی که با موجودیت یا «بود و نبود» یک ملت سر و کار دارد و قابل چشم پوشی و گذشت نیست.
منافع ملی عبارت است از ارزشهای یک ملت یا به گفته بهتر جهان بینی یک ملت است که آن ملت در راه تحقق آنها، میکوشد. منافع ملی برخاسته از جهانبینی ملت میباشد. جهانبینی عبارت است از دیدگاهی که یک ملت بر پدیدههای جهان هستی مینگرد. در نتیجه جهانبینی عبارت است از یک دستگاه فلسفی کامل که ملت وسیله آن، پدیدههای جهان هستی را میسنجد و ارزش گذاری میکند.
ناسیونالیسم ایرانی برخاسته از جهان بینی ایرانی است و یا به گفته دیگر، سرچشمه جهانبینی ایرانی است. ناسیونالیسم ایرانی، اندیشهای است انسانی، انسان محور و انسان دوست.
از روزگاران دور تاریخ، دو اصل زیر مورد شناخت و احترام ملت ایران بوده و هست که نشان دهنده منافع ملی ایران میباشد:
یکم - آزادی انسان و حقوق بشر
دوم - طرد هرگونه استبداد و استعمار، در هر رنگ و هر شکل
از این رو، منافع ملت ایران در پهنه جهان ، عبارت است از:
1- حمایت از حقوق بشر و آزادیهای اساسی همه مردم جهان
2- مبارزه با هرگونه استعمار، استثمار ، استبداد و تبعیض نژادی
پایههای جهانبینی انسانی ملت ایران یا منافع ملی ملت را که در منشور کوروش بزرگ در سال 538 پیش از میلاد/ 1159 پیش از هجرت بلورینه شده است، بر پایه اسنادی که تاکنون در دست داریم در کمابیش 2500 سال پیش از میلاد ( کمابیش 700 سال پیش از زایش زرتشت و 3100 و اندی سال پیش از هجرت پیامبر از مکه به مدینه)، شکل گرفته است .
منشور منوچهر سپس در منشور کوروش بزرگ به گستردگی هرچه تمامتر ، بازتاب می یابد. جهان بینی ایرانی را فردوسی در یک رج کوتاه می کند:
مـیــازار موری که دانـه کـش اســت
که جان دارد و جان شیرین خوش اسـت
منشور، منوچهر و کوروش را سعدی این گونه بیان می کند:
بنی آدم اعضای یک پیکرند
که در آفرینش ز یک گوهرند
چو عضوی به درد آورد روزگار[ستمگر، امپریالیست،جهانخوار]
دگــر عضوهـا را نمانـد قرار
منشور حقوق بشر و آزادی انسان کورش بزرگ (منشور احترام به بشر و نفی ستم و زورگویی و تجاوز و بیداد از سوی ملت ایران است) و نیز گفته سعدی، هردو آذین تالار سازمان متحدند.
از سوی دیگر، منافع حیاتی عبارت است از منافعی که با موجودیت یا «بود و نبود» یک ملت سر و کار دارد و قابل چشم پوشی و گذشت نیست.
